Gepubliceerd op 21 maart 2019
Nieuwe topfokkerij speelt op zeker
Omdat varkensziekten als PED en de Afrikaanse varkenspest (African Swine Fever, ASF) het nieuws blijven halen, is men meer dan ooit op zoek naar een goednieuwsverhaal. Er zit ook een positieve kant aan de groeiende dreiging van dergelijke virussen: hierdoor blijft men zich inzetten voor continue verbetering van biosecurity binnen de varkensvleesindustrie. De verbouwde topfokkerij Bon Accord in Ituna, Saskatchewan in Canada is daar een perfect voorbeeld van. Dit ultramoderne bedrijf met 1200 zeugen van werpen tot slacht beschikt over de allernieuwste technologie, maar wat het bedrijf echt uitzonderlijk maakt ten aanzien van de gezondheid van varkens is de strikte toepassing van biosecurity.
Je kunt proberen een ouder gebouw te renoveren, maar de biosecurity kan eenvoudiger gemaximaliseerd worden bij een nieuw bedrijf als deze fokkerij. We willen de goede gezondheidstoestand van onze dieren behouden en daarvoor beginnen wij primair bij het beheren van transport.
Voorkomen is beter dan genezen
Omdat het transport van varkens het grootste risico vormt om ziektes op het bedrijf binnen te halen, volgt de Bon Accord-fokkerij nauwkeurige protocollen en wordt dit ook geëist van iedereen die met de fokkerij samenwerkt. Als dieren op het bedrijf worden in- of uitgeladen mag het vrachtwagenpersoneel en het personeel van het laadplatform geen contact met elkaar hebben.
“Tegelijkertijd is er een hele reeks protocollen die vrachtwagens moeten volgen als ze ons bedrijf naderen”, vertelt Dr. Deley. “We hebben verschillende vrachtwagens speciaal voor ons bedrijf die niet op andere bedrijven komen. Alle vrachtwagens die op deze locatie komen, moeten door ons personeel in ons bedrijf worden gewassen en gedesinfecteerd, 48 uur blijven staan en op bepaalde pathogenen worden getest voordat ze aan het laadplatform mogen worden gekoppeld. Zelfs als ze aan deze strenge voorwaarden voldoen, mogen ze het bedrijf nooit in.”
Vrachtwagens met voer moeten zich ook aan de regels houden. Bon Accord heeft overeenkomsten met voerleveranciers om bepaalde vrachtwagens exclusief voor hen te gebruiken. En het voer wordt, net als de vrachtwagens met varkens, geleverd zonder dat er contact is tussen het vrachtwagenpersoneel en het personeel van de locatie. Buiten staan speciale bakken voor het afleveren van voer, zodat de vrachtwagens het bedrijf niet in hoeven.
“We zijn ons bewust van alle mogelijke risico's die ziekten op ons bedrijf kunnen binnenhalen. We zorgen dat ons eigen personeel doucht als het naar binnen en naar buiten gaat en elke dag schone kleding aantrekt. Als een werknemer in contact komt met varkens op een ander bedrijf, moet hij maximaal zes dagen wachten voor hij Bon Accord weer in mag.”
Voor apparatuur en overige materialen geldt dat het bedrijf deze altijd nieuw koopt en nooit voorwerpen van een ander bedrijf mee naar binnen neemt. Het materiaal moet vervolgens door de desinfectiebak voordat het in het bedrijf wordt toegelaten. Dit geldt zelfs voor de shampoo die het personeel vóór het werk gebruikt.
Zelfs de locatie van het bedrijf is zorgvuldig gepland.
“Het bevindt zich in feite in the middle of nowhere. Er zijn geen voerfabrieken, abattoirs of slachthuizen in de buurt en andere transporten hoeven niet in de buurt van het bedrijf te komen.”
Gezien alles wat de Bon Accord-fokkerij doet om zijn dieren te beschermen, is het misschien wel passend dat hij zo'n geïsoleerde ligging heeft. Dit bedrijf is wat het maximaliseren van gezondheid en biosecurity betreft, tenslotte een klasse apart.
